Cukierki ze słów

Wszystko, co tworzymy zachowuje jakiś element nas samych. Moje projekty mają za zadanie zwrócić uwagę na rzeczy małe i prozaiczne, które są nam najbliższe i najbardziej nasze - przywrócić należne im miejsce. Inspirują mnie tacy artyści jak Tadeusz Dominik, Claese Oldenburg czy Wayne Thiebaud. Charakteryzuje ich twórczy optymizm i swoisty „duch lekkości”. Ja również chciałbym tę aurę zachować.

Ważne jest dla mnie popularyzowanie poezji, która stała się zjawiskiem niszowym. Wpisuje się w nurt poezji graficznej (szerzej liberatury), próbując pokazać, że poezja to nie tylko treść, ale również forma: kolor, wygląd liter, a także ilustracja. W takim ujęciu nośnikiem sensu staje się bardzo często nie całe zdanie, ale pojedyncze słowo i jego wieloznaczność. Cechą języka jest także jego nieprzezroczystość i kontekstualność. Jest on nierozerwalnie związany z określonym miejscem i czasem – indywidualnym tu i teraz. Każde spojrzenie jest tylko jednym ze spojrzeń, a jest ich tak wiele, jak wielu piszących i odczytujących. Drobna pomyłka lub przeinaczenie powodują przeskok treściowy, który pobudza do twórczego myślenia  i tworzy nowe wyobrażenia. Język jest żywiołem, w którym stale się poruszamy. Naszym zadaniem jest go cały czas oswajać, odbijać w nim swoje doświadczenie. Język poezji nie jest językiem hermetycznym, poezja kryje się w naszej codziennej mowie. Naszym zdaniem jest ją wychwycić.

Miłosz

O autorze:

Miłosz Hołody (ur. 1990) - student filozofii Uniwersytetu Rzeszowskiego. Pisuje eseje i wiersze, tworzy poezję graficzną. Inspiracje czerpie z filmu, sztuki i literatury współczesnej. Publikował fragmenty swojej poezji w Forum Filozoficznym (UR).